Hoe een jeugdtrauma invloed heeft op je verdere leven.
Met deze overweging ben mag ik mij al een tijdje bezig houden en dit boek fascineert mij dan ook. Het roept vragen op als:
Wat als je tot de ontdekking komt in wat voor grond jouw plantje eigenlijk is geplant? Gezien de onveilige jeugd die Inge(auteur) heeft gehad, zou je kunnen denken dat op die grond niks meer wil groeien.
Des te meer is het een dappere en sterke keus dat Inge is gaan staan voor haar verlangen om een kind te willen. Daar is moed voor nodig. Vanuit een stuk genoegdoening, de strijdbare drang van NIEMAND pakt mijn keus ooit nog van mij af. Gevoed door verontwaardiging.
Hoofdstuk Oud verlangen raakt de kern..
“Tijdens die veelvuldige en diepgaande zoektochten door mijn hoofd , lijf en hart kwam ik op plekken waar ik al lang niet geweest was. Wroetend in alle vezels in mijn lijf , schraapte ik op een dag langs mijn ziel. Daar viel mijn oog op iets merkwaardigs. Bij nader onderzoek bleek dat er een glad, onopvallend laagje beton op zat. Normaal gesproken zou ik het niet eens opgemerkt hebben, maar omdat er een klein scheurtje in zat was mijn oog eraan blijven haken.
[…]
Die laag beton, zo had ik mij na de eerste ontdekking gerealiseerd, had ik zo’n twee decennia eerder zelf aangebracht. Het had gediend als beschermlaag op een gebroken, beschadigde ziel. En het diende om onleefbare pijn te dempen en tegelijkertijd ook om onmogelijkheid onder te begraven. Niet veel later was het functioneel gebruikt als fundering voor het opbouwen van een ander leven en een soort van ‘carrière’. Waarschijnlijk dat door het instorten van dat bouwwerk ‘carrière’ die scheur in de fundering was ontstaan. Dat hele kleine tere plantje, dat daar ineens tevoorschijn was gekomen, groeide maand na maand gestaag door.{…}Het was fascinerend om te volgen hoe dat plantje zich stoer in dat onherbergzame gebied ontwikkelde tot een stevige overtuigende struik met prachtige bloemen.
Mijn hart had mijn ziel herontdekt, het contact was geheeld. En die struik, die stond symbool voor iets onverwoestbaar, vruchtbaarheid en nieuw leven
Kippenvel..
Je hoeft alleen al naar de cover van het boek te kijken om te voelen dat dit verhaal rond is.
Het boek leest als een achtbaan. Het gaat ook over overleven , huppakee,koppie omhoog en door! Stoer en sterk zijn, wij doen niet aan zwak credo.
Verhaal is heel beeldend beschreven en hielp om scenario’s met beelden in te vullen. Zoals de gesprekken met Guus, als lezer zit er bijna met je neus bovenop, je voelt de emotionele verstrengeling, de tactieken en dynamieken.
En soms hebben we even uit het bakje van de achtbaan te stappen om te kijken wat voor rit we hebben gemaakt. Het boek neemt je mee op een reflectie om te kijken wat er is.
19e -eeuwse Deense filosoof Søren Kierkegaard schreef ooit :
“Het leven kan alleen maar achterwaarts worden begrepen, terwijl we het voorwaarts moeten leven”.
Als je op weg bent weet je vaak niet waar je mee bezig bent maar je kan alleen maar vooruit.
