KVBO kinderen zijn en blijven kinderen die nu en in de toekomst opgroeien bij ouders met een verstandelijke beperking. Ouders die vanwege deze beperking niet in staat zijn om hun kinderen zo te begeleiden naar de volwassenheid dat ze evenwichtige en zelfstandige mensen worden.
Deze kinderen krijgen niet de gelegenheid om in een veilige en zorgeloze omgeving op te groeien en volwassen te worden. Ze missen vaak praktische dagelijkse zaken zoals gezonde voeding, schone kleren en een schoon huis. Maar veel belangrijker nog is dat hun ouders hen onvoldoende geborgenheid, veiligheid, hechting, sociale en intellectuele ontwikkeling kunnen bieden. Het zijn juist deze zaken die identiteitsontwikkeling mogelijk maken waarmee ook een goede basis voor latere maatschappelijke participatie wordt gelegd. Verstandelijk beperkte ouders houden van hun kinderen, maar hebben vanwege hun beperking niet voldoende vaardigheden om hen op te voeden tot evenwichtige volwassenen.
Sien heeft een Werkgroep Kind Van
Sien vraagt met haar werkgroep Kinderen van Verstandelijk Beperkte Ouders (KVBO) aandacht voor normaal begaafde kinderen die opgroeien bij verstandelijk beperkte ouders. Veel van deze kinderen blijven ongezien bij hulpverleners en op school omdat zij normaal begaafd zijn en geen probleemgedrag laten zien. Waar hun ouders vaak wel begeleiding krijgen, vallen deze kinderen tussen wal en schip omdat er ogenschijnlijk voor hen geen hulpvraag is. Zij herkennen immers zelf op jonge leeftijd hun situatie niet. Daarnaast signaleert de werkgroep dat bij hulpverleners en bij de omgeving van het gezin grote handelingsverlegenheid bestaat.
Sien organiseert ook regelmatig lotgenotendagen, een plaats voor kinderen van ouders met een (licht) verstandelijke beperking. Een educatieve, leerzame dag met ruimte voor ontmoeting en (h)erkenning.
Een van de lotgenotendagen stond in het teken van ‘parentificatie’. Een thema waarbij een kind zich aanpast aan de ouderlijke bewuste en onbewuste behoeften. In mijn praktijk werk ik met volwassenen die nog worstelen met de gevolgen van hun onveilige jeugd. En centraal staat dat dit zo’n grote rol speelt in het leven van kinderen van een verstandelijk beperkte ouder.
Parentificatie:
Vroeger toen ik mama was -en soms ook papa en natuurlijk grote zus Toen zorgde ik en zorgde ik en zorgde ik dat alles áltijd goed kwam. Alleen kwam het dat niet dus
Opgroeien bij ouders met een verstandelijke beperking heeft ook grote gevolgen op lange termijn. Veel volwassen kinderen van beperkte ouders hebben intensieve psychische ondersteuning nodig om hun verleden te begrijpen en een plek te geven. Daarnaast bieden veel kinderen van verstandelijk beperkte ouders levenslang (mantel) zorg aan hun ouders en vaak ook aan eventuele broers en zussen met een beperking.
Vaak komen mijn cliënten er pas op latere leeftijd er achter dat ze een KOPP(Kinderen van Ouders met Psychische Problemen, KOV(Kinderen van Ouders met een Verslaving) of KVBO (Kinderen Verstandelijke Beperkte Ouders )zijn.
Dan vallen de puzzelstukjes op hun plek maar ook de frustratie waarom ze er zo laat achter zijn gekomen.
“We” moeten daar iets mee
Aandacht voor het onderwerp blijft belangrijk
Ooit werd de vaste aanname gedaan dat als mensen met een verstandelijke beperking kinderen kregen, je er vanuit kon gaan dat de kinderen ook verstandelijke beperkt zijn. Deze aanname klopt niet maar veroorzaakt wel dat een hele groep van normaal begaafde kinderen uit beeld verdwijnt.
Er zijn verschillende oorzaken dat het lang niet duidelijk is en komen veel vragen naar boven zoals
- Hoeveel invloed heeft het opgroeien in bijzondere omstandigheden op het kind? Dat wordt nu vaak onderschat.
- Welke impact het heeft om op te groeien in bijzondere omstandigheden en hoe dit nog doorwerkt in hun leven, blijkt uit de onderstaande quotes van lotgenoten:
“Nooit geleerd om een eigen Ik te ontwikkelen”
“Ik kan geen relatie aangaan omdat ik het gevoel niet kan verdragen dat er voor mij gezorgd wordt”
“Ik ontleende mijn bestaansrecht aan mijn zorgende rol”
Ook is het op jonge leeftijd niet altijd duidelijk wat de begaafdheid is van het kind.
Mijn cliënten komen op een punt dat zij het perspectief kunnen verschuiven en dit draait naar aandacht en liefde voor hun zelf zonder schuldig er over te voelen.
Vanuit die acceptatie kan een constatering komen zoals:
“Ik hou niet van mijn ouders maar ik ben verknoopt met ze”
De effecten van opgroeien in bijzondere omstandigheden
0 Ouders die je hebben verzorgd door strikjes in je haar maar genegenheid hebben gemist
0 Geen structuur, als je je moeder moet wakker maken omdat je naar school moet of je broertje voeding nodig heeft.
0 Geen positieve feedback en stimulering hebben gekregen
0 Je ouders moeten helpen met lezen, schrijven en vertalen.
0 Niet gezien worden door de hulpverlening omdat je als kind niet in de indicatie zat.
0 Zorgen voor je broertjes en zusjes omdat je moeder steeds zwanger werd en er steeds een nieuw broertje of zusje bij kwam.
0 Het gevoel dat je gefaald hebt als zus als je je broertjes en zusjes achter hebt moeten laten
Op je 30e pas gevoel te hebben dat je bestaansrecht hebt omdat je zelf moeder mocht worden. Hoge muren hebben je veerkracht gegeven om zelf een goede baan, relatie en steunend netwerk te krijgen.Dit is het indrukwekkende verhaal van Rosita.
Mooi magazine Maga Sien
Fijn dat ik een bijdrage mocht leveren met artikel.
Als je meer wilt weten over kinderen van ouders met een beperking? Aanrader is het boek Ouder van mijn ouders, waar lotgenoten vertellen over hun moeizame jeugd.
Het boek -Ouder van mijn Ouders- is te koop bij o.a. bij Bol.com en Bruna.
Sien heeft een kinderboek: -Kijk mij eens-Het is geschikt om, aan de hand van het boek, aan kinderen vanaf ongeveer acht jaar een gesprek te beginnen over wat er met (in dit geval) mama aan de hand is.
Onderstaande link heeft nog meer artikelen .
https://www.sien.nl/levensfases/kinderen-van-ouders-met-een-verstandelijke-beperking.html
