Het verhaal van Friemelende Frits
Hij zit maar niet stil
Hij friemelt en giechelt
Kijk, dat stout en brutaal kind
Zo onrustig als de wind
Dit is een oude beschrijving van de symptomen(wat we nu ADHD noemen)en stamt uit een gedicht van Heinrich Hoffman uit 1845.
De visie over wat ADHD is en zelfs of het wel bestaat lopen nogal uit een, wat weer interessante invalshoeken geeft. Carl Honoré heeft daar iets zinnigs over te zeggen, hij schrijft:
Een oplossing om hiermee om te gaan is medicijn gebruik. Medicijn gebruik om kinderen rustig te krijgen is niet iets nieuws. In de 18e eeuw maakte Britse ouders weerbarstige kinderen rustig met opiaten als Mother ’s Helper ,Infant Quietness en Soothing Syrup. In 1799 wees een Britste arts er op dat duizenden baby’s stierven doordat zusters ‘voortdurend Codfrey Cordial’ in hun keel gieten ,een sterk opiaat dat uiteindelijk net zo dodelijk is als arsenicum. Dat gebeurt onder het voorwendsel om het kind rustig te krijgen-en menig kind is aldus voorgoed gekalmeerd.
De tegenwoordige kalmerende middelen zijn bedoeld om kinderen van alle leeftijden geconcentreerd te laten stil zitten. Ongeveer 10 % van de 12 jarige jongens in de Verenigende Staten gebruikt Ritalin of andere medicatie tegen ADHD. In Groot Brittannië is de hoeveelheid uitgeschreven recepten in het afgelopen decennium verviervoudigd .Sinds het begin van de jaren 90 is het gebruik van medicijnen tegen ADHD zoals Ritalin ,Attenta en Focalin, wereldwijd verdrievoudigd.
Vanwaar de piek in hyperactiviteit?
Veel artsen denken dat ADHD een genetisch bepaalde neurologische aandoening is die altijd al tussen de 3 en 5 % van de bevolking heeft getroffen, en die we tegenwoordig gewoon beter kunnen diagnosticeren.
Veel kinderen zeggen dat ze dankzij de medicijnen als Ritalin een normaal leven kunnen leiden. Maar daar wordt ook anders over gedacht .Sceptici zetten vraagtekens bij de neurologische aard van ADHD of bij het gebruik van medicijnen tegen de symptomen ervan. Veel behandelaren hebben met succes hyperactiviteit aangepakt via therapie en opvoedkundig advies* of via verandering van het dieet en de lichaamsbeweging van het betreffende kind.
Hoe dan ook, men is het erover eens dat veel kinderen de diagnose ADHD krijgen terwijl de redenen daarvoor niet deugen. Het past in een bredere culture verschuiving. Tegenwoordig veranderen we liever onszelf dan dat we de omgeving aanpassen.
Verlegenheid ,woede, droefenis en andere ongewenste emoties of ‘karakter trekken’ worden in toenemende mate gezien als ziekelijk ,als symptomen van een chemische verstoring in de hersenen die met medicijnen opgeheven wordt, en niet een natuurlijk deel van het menselijk bestaan.
Dat geldt in het bijzonder bij kinderen ,waar huizenhoge verwachtingen de definitie hebben vernauwd van wat normaal en acceptabel is. Hoe moet je anders verklaren waarom ouders hun kleuters in psychotherapie om ze van hun “woedeaanvallen” te genezen.
“We kunnen niet meer met afwisseling leven zoals in het verleden. Kinderen moeten van ons voldoen aan idealen die vaak berusten op ouderlijke onzekerheid en ambitie”
David Healy,hoofd van het North Wales Department of Psychological Medicine.
*En over opvoedkundig advies en dat je als ouder ook maar een mens bent volgende keer meer.
