Als we tussentijds even de balans opmaken, welke problemen spelen nu?
Kunnen we stellen dat:
Kinderen vast lopen in het schoolsysteem..
Mentale problemen bij kinderen zijn toegenomen, zoals stress, depressie en prestatiedruk waaronder 43% bij meisjes.
Kijk in de link voor onderzoek door Trimbos.
We leven in een vergelijkingsmaatschappij met competitiedrang. Cijfers van toetsen en CITO worden hardop voorgelezen in de klas. Kun je je voorstellen als je al een sticker slow kid hebt gekregen?
En bij terugkomst op school na de Lock down wordt benoemd dat kinderen een leerachterstand hebben opgelopen en dit weggewerkt moet worden. Terwijl de druk voor de pandemie al hoog was en niet aansluit op de belevingswereld van kinderen. Als kind krijg je chronisch de boodschap mee: het is nog niet goed genoeg.
Wij hebben een pandemie mee gemaakt maar in de tijd dat Carl Honoré Slow Kids schreef was deze druk en dit systeem ook al aan de orde. Blijkt uit dit toch wel hilarische stukje over een oplossing voor de volgepropte agenda.
In de vorige blogs heb je kunnen lezen over het belang van bijles. Wat een moeder opmerkte:
“Er klopt iets niet in het onderwijssysteem en waarschijnlijk met de samenleving in het algemeen, als onze kinderen zoveel tijd buiten school nog boven de boeken moeten zitten. Een dag heeft maar zoveel uur en kinderen moeten het kalm aan kunnen doen”.
Het probleem is natuurlijk dat in onze drukke en overgeorganiseerde cultuur het kalm aan doen niet goed uit komt. Als kinderen niet boven de boeken zitten ontstaat de verleiding hen in te schrijven voor buitenschoolse activiteiten, en nog 1,en nog 1..
The American Dream
Stel je voor
Een stadje gelegen tussen de bossen van noordelijk New Jersey ademt als een rustige groene stad met de sfeer van welvaart en welzijn. De inwoners hebben veeleisende banen in Manhattan maar genieten van wat het oplevert. Op riante bouwpercelen liggen grote en mooie panden met veel schommelbanken en trampolines. Over de brede wegen rijden luxe sedans en SUV’s tussen de eiken, kornoeljes en esdoorns.
Maar van dichtbij vertoont het mooie plaatje rafels..
Aan de schoolpoort, aan de tafels in de restaurants en op de parkeerplaats van de supermarkt hoor je van de bewoners dezelfde klacht: we mogen dan in een 21e eeuw paradijs vertoeven, maar we moeten er veel te hard voor werken om er van te genieten.
Veel gezinnen zitten tot over hun oren in tijdnood.
Gevangen tussen het werk en het thuisfront proberen ouders tijd voor hun vrienden vrij te maken ,voor liefdesavontuurtjes, of voor een gedegen nachtrust. Voor hun kinderen geldt hetzelfde omdat ze vol zitten met buitenschoolse activiteiten ,voor zover hun huiswerk dat al toelaat. Sommige 10 jarige kinderen hebben een Palm Pilot om hun verplichtingen bij te houden . Het is hier normaal om in de auto te eten of huiswerk te maken.
Er is een moeder die elke avond haar twee zoons en echtgenoot via email de veranderingen in de huisagenda doorgeeft Bij een andere moeder hangt de agenda bij de voordeur en achter de zonneklep van haar auto.
Met zoveel in elkaar grijpende agenda’s en met zoveel drukte is het soms een ramp om peuters zelfs met elkaar aan het spelen krijgen.
Een oplossing voor de volgepropte agenda.
Een spotprent in The New Yorker illustreert dit tafereel
Twee kleine meisjes staan te wachten op de schoolbus, elke met een personal planner in de hand. Een van hen zegt: ’Goed ,ik haal ballet een uur van te voren, verzet gymnastiek en zeg de piano af. Jij verplaatst je vioolles naar donderdag en zegt het voetballen af.. Dan hebben we woensdag de 16e van 15:15 tot 15:45 tijd om samen te spelen.
In tegenstelling tot andere steden heeft dit stadje in het groen een ander standpunt ingenomen aangaande volle agenda’s .Het begon met een paar moeders die bij de koffie zaten te mopperen en nu is het uitgegroeid tot een minibeweging .In 2002 begon het stadje met een jaarlijks evenement onder de naam: Op uw plaatsen.. klaar.. relax! Het idee is dat deze alfastad een dag per jaar adem krijgt. Docenten geven geen huiswerk op, buitenschoolse activiteiten worden afgezegd en ouders komen ,als het even kan ,vroeg van het werk thuis. Het doel is om de tirannie van de agenda af te schudden; om kinderen rust te gunnen ,hen te laten spelen of gewoon te dagdromen ;en om gezinsleden te laten samenzijn zonder dat ze naar de volgende volleybal training of muziek repetitie moeten rijden
Hoe dit afloopt en of dit gelukt is lees in het volgende blog.
