Wat is vriendschap nog waard?
Soms hangt een thema in de lucht. Op momenten dat de zon wel scheen deze zomer, ging ik wandelen met mijn cliënten. En al wandelend de week door namen cliënten een thema mee voor onderweg. En dat bleek “toevallig “vriendschap te zijn of eigenlijk de kwaliteit er van.
Het lijkt of onze maatschappij steeds meer op zichzelf gericht is; niet meer het gevoel hebben dat je gezien wordt, niet gehoord ,je verhaal niet kwijt kunnen omdat de ander het afkapt ,subtiel dat wel, en over zichzelf begint .Verhalen die zo gekneed worden dat het om een bepaald persoon draait terwijl diegene er helemaal niet bij was of deel aangenomen heeft maar wel (weer)de held van het verhaal wordt. Dat wat je voelt of denkt direct in categorieën wordt geplaats van niet zo erg of aangeduid met een sticker. Maar je hebt recht op je gedachten en gevoelens en je zou die ruimte mogen krijgen.
Wat is de kwaliteit van je vriendschappen. Als je vanuit je waarden gaat kijken wat je belangrijk vindt en nodig hebt; zoals eerlijkheid, jezelf mogen zijn, dan kan dat onder druk komen te staan.
Het is van alle tijden blijkt uit een onderzoek wat is afgenomen tussen 1986 tot 2006.
Carl Horone schrijft:
Overal ter wereld zeggen leerkrachten dat de nieuwe digitale generatie minder goed de taal beheerst en minder goed met leeftijdsgenoten omgaat. Intimidatie op de speelplaats en online neemt in veel landen toe .In Groot Brittannië bleek uit een grote enquête dat het aantal pubers aangaf geen (harts)vriend(in)te hebben, was toegenomen van iets minder dan 1 op de 8 naar bijna 1 op de 5-en dat terwijl elk zichzelf respecterende tiener tientallen, zelfs honderden “vrienden” op zijn of haar sociale media heeft staan.
En daar zit de kiem van de eenzaamheid
Door het onzegbare zo gemakkelijk over te brengen en door iedereen eerst op Verzenden te laten drukken en daarna pas na te denken ,kan de informatie technologie wel degelijk een sociale hindernis zijn. Tieners en studenten gebruiken bv hun persoonlijke blogs om docenten en studiegenoten af te katten en kijken er dan van op als het slachtoffer de aanval leest en hen er mee confronteert .
Anderen lopen in de val van de hartstocht.
Zeggen dingen in mails en DM ’s die ze onder vier ogen nooit zouden durven zeggen ,om er achter te komen dat relaties in het echte leven niet zo gemakkelijk zijn. Als je elkaar daarna live tegenkomt ,wordt het heel vervelend . Je zegt er niets over maar het is er, het hangt in de lucht.
De voorlopers van het internet hadden al een gedragscode verzonnen die onder meer voorschrijft dat we niks online zeggen dat we niet in levende lijve zouden zeggen.
En dan zit je opeens niet meer in dezelfde funnel.
Bekrachtigd het nieuwe technologie ook het narcisme, dat een mogelijk nevenproduct is van de zorgvuldig gemanagede kinderjaren?
Het gevaar is zeker aanwezig. Een sociale netwerksite laten weten dat zelfs het meest banale detail van ons persoonlijk leven de moeite waard is om naar een wereldwijd publiek te verzenden. Bovendien is de inhoud van het web dermate er op de persoon gericht dat het niet zo zeer een venster op de wereld is ,als wel een echokamer van je eigen (voor)oordelen; kijk eens naar je feed -boodschappen met stukken uit de nieuws en roddelsites die onze eigen visie weerspiegelen, online winkels die ons koopgedrag volgen en dan op ons toegesneden reclame versturen en Google die hetzelfde doet door onze zoek acties bij te houden.
Het is vooral een beperking voor kinderen ,voor wie een breed scala aan opvattingen alleen maar goed is.
En nu?
Zittend op een bankje, kijkend over het water
Wordt het meebewegen of bij je eigen waarden te blijven?
Even over nadenken…
Vindt je fijn om dit hele pleidooi over nadenken over vriendschap te luisteren? Klik dan hier
