Montessori
Even terug waar ik gebleven was ..het gericht zijn op samenwerken en kindgericht leren schijnt in het Montessori onderwijs onderzocht te zijn.
Het onderzoek komt uit 2006 ,een groep kinderen werd onderzocht waarvan een gedeelte via het lot werd toegelaten op een Montessori school in Milwaukee. Wie werd afgewezen ging naar een gewone school .Het feit dat ze allemaal mee deden betekende dat de ouders dezelfde opvoedkundige bedoelingen hadden. Toen de kinderen twaalf waren konden de kinderen van beide groepen ongeveer even goed lezen en wiskunde, en ook bij spelling , interpunctie en grammatica waren de scores ongeveer gelijk.
Maar bij het schrijven van opstellen lagen de Montessori kinderen ver voor ,hun teksten waren duidelijker en creatiever en hun zinnen ingewikkelder. De Montessori kinderen konden ook beter met sociale conflicten omgaan en ze voelden zich meer gerespecteerd en gesteund op school.
“Als je onderwijs geeft omwille van de toets krijg je kinderen die goed toetsen kunnen maken. Als je de toets weglaat en het kind onderwijst krijg je een completer persoon” aldus een leraar uit Toronto.
Met het te veel schools meten kan ook het plezier uit het leven verdwijnen.
Het Finse wonder
Om de veranderende opvattingen van het onderwijs te bekijken en erachter te komen waardoor een schoolsysteem tot succes leidt, heeft Carl Honoré een wereldreis gemaakt. Zijn eerste halte plaats: Finland
‘Dit land met vijf miljoen inwoners in de uiterste noordelijke uithoek van Europa lijkt het onderwijskundige nirwana te hebben bereikt. Finland heeft een van de hoogste percentages universitair afgestudeerden per hoofd van de bevolking, en het kan rekenen op een dynamische economie die barst van de creatieve hightechbedrijven zoals Nokia. Welbevinden van Finse kinderen staan in het verslag van UNICEF op de derde plaats in de ontwikkelde wereld. Daardoor is Finland een mekka voor mensen die ontwikkelingen in het onderwijs volgen en komen er elk jaar meer dan 1500 buitenlandse delegaties uit vijftig landen om het geheim van het Finse wonder te doorgronden.
Wat is hun geheim?
Nou, bijvoorbeeld doordat er een alternatief is voor de mentaliteit van laat-ze-vroeg-beginnen en houd-de-wind-eronder. In tegenstelling tot hun leeftijdsgenoten en veel andere landen ,gaan de Finse kinderen niet eerder naar school dan hun 7e jaar .De eerste zes jaren worden thuis of op een kinderdagverblijf doorgebracht, waar spelen troef is. Als ze dan op school komen, maken ze korte dagen, krijgen lange vakanties en veel muziek, creativiteit en sport.
In Finland wordt ook de competitie tot een minimum beperkt. De prestaties van individuele scholen wordt weliswaar gemeten, maar niet gepubliceerd. Tenzij de ouders het wensen, krijgen de leerlingen voor hun 13e geen cijfers, in plaats daarvan schrijven de leerkrachten een verslag en beginnen al vroeg met een zelfevaluatie.
In Finland worden geen klassen overgeslagen en er wordt niet naar niveau gegroepeerd, zodat kinderen met allerlei vaardigheidsniveaus bij elkaar blijven tot ze naar de middelbare school gaan. Naar internationale maatstaven is het huiswerk licht.
Finland is een Kumon-vrije zone. Bijles bestaat er bijna niet omdat zelfs de meest ambitieuze Finse ouders verwachten dat de school het werk doet. ”Mijn kind op bijles doen zou zoiets zijn als een nieuw huis kopen en elke jaar een nieuw dak op moeten leggen”. ”Trouwens ,het is beter dat de kinderen zich buiten school ver van het formele leren houden om te rusten, te spelen of gewoon kind te zijn” aldus een vader uit Helsinki.
Een andere les uit Finland is dat iedereen baat heeft bij een hoge waardering voor het beroep van de leerkracht. De strijd om toelating om toegelaten te worden tot docentenopleiding is fors en wie het haalt doet 5 jaar over zijn diploma. De meeste Finse ouders vertrouwen erop dat docenten in het land goed met hun kinderen omgaan.
Ook heeft Finland de verleiding kunnen weerstaan om een strak ,landelijk geldend leerplan in te voeren. Binnen erg ruime nationale richtlijnen hebben scholen veel speelruimte om te bepalen wat ze hun leerlingen onderwijzen en zeggenschap hebben over hun leerplan en budget.
Ik ben niet zo thuis in het onderwijs(daarom lees ik ook het boek) maar dit klinkt toch als een Walhalla?
Misschien het meest treffende van alles is het feit dat toetsen in Finland een lage prioriteit heeft. Afgezien van de eindexamens in het voorgezet onderwijs, krijgen Finse kinderen geen gestandaardiseerde toetsen. Leerkrachten overhoren mondeling en schriftelijk, en individuele scholen meten de voortgang van hun leerlingen, maar het idee om voor examens te blokken komt net zo vaak voor als een hittegolf in de winter.
Het is een verrukkelijke ironie :het land met de minste nadruk op competitie en toetsen en met de minste waardering voor bijles en hard blokken eindigt wereldwijd steeds bovenaan in de wedstrijdexamens van PISA.’
In deze link een actuele overzicht met de 20 beste landen de beste onderwijs systemen ter wereld.
https://www.currentschoolnews.com/nl/onderwijs-nieuws/beste-onderwijssysteem-ter-wereld
Maar………. er is ook kritiek op het Finse model, daarover meer in het volgende blog.
