“Ik moet nog even naar mijn moeder”zegt ze verzuchtend en trek snel haar jas aan.
“Je weet dat mijn moeder ziek is en mijn vader..ach die man is aan het dementeren,zo verwarrend voor hem als hij mijn moeder overdag ziet slapen”
Dag van de mantelzorger.
Mantelzorgers hebben het zwaar en zijn (soms) overbelast, er wordt eigenlijk verwacht dat je het er even bij doet.
Om naast je gezinsleven en je werk ook nog de zorg voor een ander te hebben valt niet mee.
De mantelzorgers die ik ken roepen het niet van de daken, het zijn stille helden.
Zij zijn dé expert, dé ervaringsdeskundige en proberen alle facetten van het leven door te laten gaan, de marge opzoeken wat rekbaar is in tijd.
En soms zich verontschuldigen “sorry, ik heb niet zoveel tijd voor die afspraak maar..” en laten de afspraak toch doorgaan.
En stel je voor dat je voor je vader of moeder zorgt maar eigenlijk geen goede band met elkaar hebt?
Uit loyaliteit zorg je voor je ouders maar het maakt de verhoudingen wel complex.
Maak voor jezelf de balans op. Wat kun je nog wel doen en wat zou je voor je taakverlichting over willen en kunnen dragen zodat je iets meer ruimte krijgt.
De marge op te zoeken, hoe klein je ook denkt dat deze is en van daar uit weer kracht te vinden op te pakken wat je te doen hebt en om dit te dragen.
Tenslotte kun je je baan als mantelzorger niet gemakkelijk opzeggen en zult je toch verder moeten.
Mantelzorger zijn niet alleen 50+ers die voor hun ouder wordende vader of moeder zorgt.
Er zijn ook jonge mantelzorgers die bijvoorbeeld zorgen voor een ouder met psychische problemen.
Eva Jinek had een interview met hen en hun bijzonder verhaal zie je hier.
Klik hier voor het fragment
Tot slot een gedichtje
Zodat je niet vergeet hoe waardevol je bezoek is
