Naar schatting heeft 39 procent van de kinderen onder de 22 jaar een ouder met psychische problemen of verslaving.
Deze kinderen worden een keer volwassen en als ik mijn cliënten en anderen beluister hebben zij een lange weg afgelegd om hulp te vinden die past.
Hoe komt dit?
Dat wil ik ook graag weten.
Wat wil ik dan onderzoeken?
Ik kan toch net zo makkelijk een artikel van een wetenschappelijk onderzoek opzoeken?
Dat is wat er veel gebeurt, de laatste tijd, artikelen vanuit de autoriteit, de experts.
Waardevol maar hoe ver staat zo’n artikel van iemand af die daadwerkelijk de problemen ondervindt?Lezen mensen met KOPP problematiek deze artikelen wel?
‘Ik verkoop keukens en wat doe jij?’
Zodra mensen horen wat ik doe, hoor ik vaak hun bijzondere verhaal, terwijl iemand in eerste instantie, gewoon een praatje wilde maken of iets heel anders wilde vertellen.
Op een terras,onderweg,in de trein..
‘Ja, ik kan dat wel tegen jou vertellen maar laat maar..’en het verhaal verdwijnt weer in een laatje waar het opgeborgen zat.
In de praktijk hoor ik veel misverstanden over mensen met KOPP problematiek:
Ach,dat zijn vast verkreukelde mensen..
KOPP?Bestaan die mensen wel?
Daar ga ik niet mee om(bijzonder, want het kan namelijk iedereen zijn).
Toch weer het moeten passen in een vakje.Wat als je nergens precies in past?
Wat heb je nodig?
Als ik naar mijn cliënten kijk dan zie ik sterke mensen die door hun omstandigheden zoveel bijzondere talenten hebben ontwikkeld.
Ze hebben gewoon veel pech gehad om in andere omstandigheden te zijn opgegroeid.
En dat mis ik soms, het zijn de kleine berichten die vertellen hoe iemand het ervaren heeft om op te groeien met een bijzondere jeugd.
Die ervaringsexperts zou ik graag een stem willen geven,hun verhaal laten vertellen
Dat ga ik onderzoeken samen met een groep ervaringsdeskundigen.
