Deze uitspraak komt van Dipchand Nishar, hoofd draadloze producten van Google.
Wat de oplossingen zouden kunnen zijn, kom ik op terug in een later blog, het heeft iets met de natuur te maken. Maar eerst even de aanleiding.
Wat is de context en het probleem?
Waar gaat het om? Multitasking verslaving
Tegenwoordig krijgen kinderen meer kicks voor minder hightech geld. Uit onderzoek van de Kaiser Family Foundation bleek dat Amerikanen tussen de 8 en 18 jaar 6,5 uur per dag elektronische media gebruiken en erin slagen om 8,5 uur mediablootstelling in te proppen door verschillende dingen te gelijk te doen :-muziek streamen én DM berichten van vrienden beantwoorden én ondertussen e-mails nakijken, tegelijk een Netflix serie volgen en een spelletje Sims doen.
Iedereen weet uit ervaring dat deze hightech acrobatiek een stoot adrenaline kan opleveren ,maar de productiviteit die ermee gepaard lijkt te gaan ,is enkel een illusie.
Wereldwijd bekijken onderzoekers met de nieuwste hersenscan technologie hoe ons denken verloopt als we diverse dingen tegelijk doen -en voor jonge Multitaskers ziet dat er niet goed uit.
De mythe van multitasking
De eenvoudige waarheid is dat de menselijke hersenen ,inclusief de hersenen van kinderen die in het informatie tijdperk zijn opgeroeid ,niet zo goed zijn in het uitvoeren van parallelle taken.
David E. Meyer, directeur van het Brain ,Cognition and Action Labatory aan de Universiteit van Michigan, denkt dat multitasking tijdverspilling is en blijft, alle dvd’s voor vroeg leren of computerzomerkampen ten spijt, bij het standpunt; ”Het komt er op neer dat je niet over je belasting teruggave kunt na denken en tegelijkertijd een opstel kunt lezen. Net zo min dat je met jezelf over 2 dingen tegelijkertijd kunt praten.”
David E. Meyer vindt multitasken een mythe. Met dergelijke complexe taken zal je nooit loskomen van de inherente beperking van de hersenen om informatie te verwerken.
Wat betreft de neurologische beperkingen bij multitasking zouden kinderen wel eens beperkter kunnen zijn dan de meeste anderen. Met behulp van FMRI(Functional Magnetic Resonance Imgaging)hebben wetenschappers een gebied achter in de prefrontale cortex geobserveerd waar informatie over taak uitvoering wordt opgeslagen. Daardoor kunnen we ergens mee ophouden en weer oppakken na een paar seconden, minuten of uren.
Dit is het deel wat van de hersenen dat ons helpt met multitasking, in de zin van heen en weer gaan tussen verschillende taken. Maar dit hersengedeelte is pas op latere leeftijd volgroeid, wat betekent dat jongere kinderen zelfs minder goed dan volwassenen zijn uitgerust om tussen taken te wisselen. Met andere woorden, die hype over de evolutionaire sprong voorwaarts van een nieuwe generatie digitale multitaskers, is precies dat: een hype
Denk je nu, maar mijn kinderen schieten wortel op de bank of moeten nu mijn kinderen op een hightechdieet? Hoe je kunt ontwennen van parallelle taken lees je in deze blog. Carl Honoré geeft tips wat je kunt doen om af te kicken van de lekkere stofjes.
Deze blog is bijna klaar, mocht je liever een filmpje kijken dan verder lezen, bij deze.
Als je er nog bent, nog even een mooi praktijk voorbeeld.
Universiteit docenten klagen in toenemende mate over het feit dat de student van de 21e eeuw ervoor terugschrikt een heel boek te lezen. En de voorkeur geeft aan de veel korte uittreksels en artikelen. Ze lijken ook geen dubbelzinnigheid te hebben, als iets meervoudig uitlegbaar is maar verlangen onmiddellijk zwart-wit antwoorden. Dat is een ernstige hindernis bij het onderzoeken van onderwerpen als terrorisme of immigratie , kwesties met veel grijstinten.
Kan een democratie goed functioneren als jonge kiezers elk onderwerp samengevat willen zien in hapklare brokken en sms stijl? De huidige jeugd is erg goed in het opsporen en manipuleren van informatie en in het analyseren van visuele gegevens, maar zelfs de verkondigers van de IT revolutie vrezen nu dat een overdaad aan elektronisch taakhoppen het concentreren en het goed nadenken bemoeilijkt.
Deze blogreeks is gebaseerd en geïnspireerd door het boek Slow Kids van Carl Honoré
Het boek Slow Kids is voor mij echt een page turner, met achter elke bladzijde inzichten, onderzoeken en specialisten aan het woord. Je hoeft niet het hele boek te lezen, dat heb ik al voor je gedaan en dat scheelt weer tijd hé.
Ik hoop dat je geniet van deze reeks.
