De sleutel van het onderwijs is te zorgen dat kinderen willen weten wat ze dienen te weten
Plato
Ik hoor de term de geest prepareren (op nieuwe maatregelen)steeds vaker voorbij komen, althans deze aanduiding valt me steeds vaker op als ik selectief aan het luisteren ben. Want wie kan welke lijn nog volgen. Wat roept de geest prepareren bij jou op?
Carl Honoré zegt daar over:
Tegelijkertijd begint het bewijs dat meer toetsen en huiswerk de beste manier om jonge geesten te prepareren op het leven in de 21e eeuw, af te brokkelen. Uit onderzoek van King ’s College blijkt dat de cognitieve ontwikkeling van Britse kinderen vertraagd worden omdat ze te weinig buiten aanklooien. Volgens andere onderzoeken is het deels ook te wijten aan onze obsessie met cijfers en schoolse resultaten. ”Door nadruk te leggen op louter elementaire zaken -lezen en schrijven-en door te examineren als een gek verminder je de cognitieve stimulering ”aldus hoogleraar Pedagogiek aan het King’s College, Phillip Adey
In het kader van levenslang leren speel ik met de gedachte om weer een studie te gaan doen maar.. dat roept momenteel wat vragen op. Als ik weer een studie ga doen ,is het dan om verder te ontwikkelen en de verwachting dat je daarin mag groeien. Of vraagt het systeem om nog een notificatie erbij om aan de norm te voldoen die nooit genoeg lijkt te zijn.
Weer in een systeem gepropt worden en alleen naar gefocust worden op de criteria die behaald moeten worden in de kaders die gesteld zijn.
Door de examengerichte benadering kunnen prioriteiten in de klas gemakkelijk scheef komen te liggen, met leerkrachten die lesgeven om een toets af te nemen ,in plaats van het echte leren, de fantasie en het oplossen van vraagstukken te stimuleren. En verder hebben examens een fundamenteel nadeel: wat ze vooral meten is hoe goed een kind examens kan doen. Hebben we daar in de Nieuwe Economie nou echt behoefte aan?
Het is net als, is het belangrijk om de hele DSM uit je hoofd te weten (bij wijze van)of naar de context kunnen kijken en verbanden kunnen maken?
In de toekomst gaat de grootste beloning niet naar de ja knikkers die kant en klare antwoorden weten op te dissen, maar naar de creatieve behendige vernieuwers die interdisciplinair kunnen denken ,die een probleem om zichzelf te kunnen uitdiepen en die kunnen genieten van de uitdaging van levenslang leren.
Dat zijn de mensen die met de volgende Google aankomen, die alternatieven voor brandstoffen uitvinden of een plan maken om de armoede in Afrika te overwinnen. Het probleem is dat kinderen door aanhoudende druk en muggenzifterij minder creatief kunnen worden :in plaats van risico’s te nemen of grenzen te verleggen ,spelen ze op zeker en kiezen het antwoord dat ze een gouden sterretje oplevert en thuis een klopje op hun schouder.
Een voorbeeld wat Honoré noemt is dat van een echtpaar waarvan de 17 jarige zoon een verzoek deed om met hem niet te hebben over literatuur ,geschiedenis of kunst die niet op school behandeld werd. ”Hij is bang dat het zijn toets negatief beïnvloedt” .zegt zijn vader.’ Deels bewonder ik zijn concentratie, maar het is ook behoorlijk deprimerend dat het onderwijs zo’n blikvernauwing heeft ondergaan ‘.Door het slaafse stampwerk is er ook minder tijd om de Emotionele Quotiënt(EQ) te ontwikkelen-het vermogen om relaties aan te gaan .Op de moderne werkvloer waar netwerken en innoveren cruciaal zijn ,is het EQ minstens zo belangrijk.
Dat herken ik wel van de tijd dat ik mijn studie deed. Ik mocht nergens over uitweiden of praten wat niet in de module van de opleiding stond. En echt waar, ik mocht maar 1 boek tegelijk lezen.
Terwijl ik het fijn vond om de context en materie te verkennen door associëren ,brainstormen of bevragen, meerdere bronnen te raadplegen. Een beetje exploreren om de materie eigen te maken en te kunnen plaatsen in de realiteit.
Het was weer leerzaam..
Het gericht op samenwerken en kindgericht leren schijnt in het Montessori onderwijs onderzocht te zijn. Daarover volgende keer meer.
