Deze blog gaat over ouder van je ouder zijn, parentificatie zo als dat wordt genoemd.
Wat is Parentificatie?
Dat wordt duidelijk uitgelegd door schrijfster Griet op den Beeck in een uitzending van Kahlid en Sofie, waarin zij verteld over haar boek Jij mag alles zijn
Je kunt de uitzending in de onderstaande link terugkijken
https://www.npostart.nl/khalid-sophie/02-09-2021/BV_101406770
Dit is ook waar SIEN en Werkgroep kind van meer aandacht voor wilt vragen en zij geven regelmatig Masterclasses om hulpverlening te helpen met deze vergeten groep te herkennen en hoe te handelen. De link met informatie vindt je onderaan deze blog.
Wat is de ervaring van een Kind van Verstandelijke Beperkte Ouders (KVBO)
- De erkenning hebben gemist, dat je niet kan en mag zijn wie je bent Niet jezelf mogen zijn en je eigen IK ontwikkelen
- Niet kunnen afspreken met vriendjes en vriendinnetjes bij je thuis of ergens niet mogen spelen omdat je een kind was uit dat rare gezin.
- Te kort in verzorging zoals hygiëne
- Geestelijk terreur en voelen van negatieve emoties als; angst, onzekerheid en depressie.
- Veel schaamte en stigma, je wilt een normaal kind zijn.
Als KVBO kind was en is het belangrijk om gezien te worden maar deze kinderen waren al snel de ouder van hun ouders. Ouders waren zo in hun eigen wereld bezig dat er geen aandacht voor het kind was.
Hulpverleners kwamen alleen voor de ouder te ondersteunen en hadden geen oog voor de tekorten die de kinderen hadden omdat zij niet in zorg waren. Dat had en heeft een complexe reden;
Een taak waar je geen nee tegen kon zeggen en niet om gevraagd had.
KVBO kinderen hebben noodgedwongen door hun opvoeding leren aansluiten en aanpassen. Ze waren vooral niet lastig en daarmee onzichtbaar. KVBO kinderen waren en zijn jonge mantelzorgers (en dan niet het type wat je wordt als je later voor je ouder wordende ouders gaat zorgen).
Als kind zorgde zij voor de randvoorwaarde zodat de ouder zo goed mogelijk kon functioneren. Dat kon zijn dat ze een Jip en Janneke taal ontwikkelde met en voor hun ouders omdat de taal van de hulpverlener niet aansloot bij het verstandelijk vermogen van de ouder. Het kind had de taak om te tolken en te vertalen.
Wees maar lief voor je moeder
Wat niet heeft geholpen is dat naast de hulpverlening ook school en de huisarts geen signalen op pikte terwijl die er wel degelijk waren. Ga bij jezelf na, gaat er bij jouw geen alarmbel af als een kind te zelfstandig is voor zijn of haar leeftijd of dat je ouders nooit ziet op het 10 minuten gesprek?
Deze kinderen waren niet in beeld. KVBO kinderen gingen en gaan ongezien door het leven, zo voelde deze kinderen geen aansluiting en dat maakte hun wereld een onveilige en eenzame plek. Een plek waar ze geen eigen IK hebben kunnen ontwikkelen, antennes gericht op de gemoedtoestand van de ander en om zichzelf te beschermen in onveilige situaties.
Het is niet normaal dat een kind van kleins af aan mantelzorger is en dat is levenslang want een verstandelijk beperking van een ouder gaat niet over.
Tot in de volwassen leeftijd gaat de overbelasting nog door en kunnen er nog worstelingen zijn met eigen identiteit ontdekken en onzekerheden. KVBO kinderen zijn vaak veel wijzer en verder sociaal emotioneel ontwikkeld dan hun leeftijd genoten door hun ervaring. Ik merk dat ook bij mijn cliënten, zij zijn hyper bewust. Maar ook bovengemiddeld goed in organiseren ,situaties scannen en zorgen voor de ander en zichzelf onzichtbaar maken ,dat is ook hun kracht.
Wat is er nodig?
- Erkenning en herkenning voor het normaal begaafde kind
- Structurele hulpverlening voor het normaal begaafde kind i.p.v. korte indicaties
- Kind in beeld als jonge mantelzorger-kinderen hebben geen ruimte voor extra taken erbij, belangrijk is dat er juist taakverlichting komt, kinderen zijn overbelast.
- Wees je bewust dat het geparentificeerde* kind niet op valt en het mechanisme ontstaat dat er dan geen probleem is.
- Heb het lef om dingen te benoemen, zet je oren en ogen open als hulpverlener.
*Wat is een geparentificeerd kind?
- Dan zeg je toch gewoon.. dan doe je dit of dat toch gewoon..
Bijvoorbeeld; dan plaats je het kind toch gewoon uit huis? De taak en overbelasting houdt niet op als het kind uit het gezin gaat. Daarbij, kinderen zijn heel loyaal aan hun ouders, hoe slecht de thuissituatie ook is, het is de thuissituatie die bekend is voor het kind.
Ouders kunnen vanuit wantrouwen of eerdere slechte ervaringen met hulpverlening afwerend zijn tegen hulpverlening of bemoeienis. Soms ook vanuit schaamte en stigma. Ouders willen niet opvallen en speciale behandeling. Ook al weet je als kind niet wat normaal is, wat je wilt ,welke diepe impact het zal hebben omdat je gewend bent aan de situatie, als je weet als kind dat het je ouders van streek maakt dan kom je altijd voor je ouders op.
Als je als hulpverlener iets signaleert binnen een gezin dan is het nog niet gemakkelijk daar iets mee te doen. Hulpverleners kunnen tegen muren oplopen als ouders het probleem niet zien en je zorgen niet delen. Ouders met een verstandelijk beperking kunnen bezig zijn met hun eigen problemen en daarbij moeilijk kunnen in leven in de beleving en ontwikkelingswereld van hun kind.
Daarbij kunnen ouders moeite hebben om op 1 lijn met elkaar te zitten als opvoeders en om een (hulpverlening)plan uit te voeren. En worden afspraken niet nagekomen. Ouders kunnen reageren vanuit hun kinderlijk niveau en gedrag van hun kinderen op zichzelf te betrekken. Bijvoorbeeld ; ze ervaren hun kind als lastig en maken dat persoonlijk terwijl bepaald gedrag bij de ontwikkeling van het kind hoort.
Dat zorgt voor een spagaat, je kunt de tekorten signaleren en willen benoemen maar je boodschappen kunnen verkeerd begrepen worden waardoor er bij een volgende afspraak weerstand is en je opnieuw kunt beginnen.
Ook kun je als hulpverlener weinig mandaat hebben om er mee aan de slag te gaan.
Masterclass van Sien
Het blijft maatwerk, hoe doe je dat?
Deze masterclass helpt bij handelingsverlegenheid en hoe je als hulpverlener er voor het kind kan zijn.
Kijk voor meer informatie in onderstaande link:
Informatie Masterclass Perspectief van het kind
