Slow kids: Spelen: alleen spelen om te leren

Een leerzame wereld, ieder keer als je er mee rolt of op drukt

Carl Honoré neemt ons mee naar hartje London, naar Hamleys, een decor wat doet denken aan een gemiddelde Disney film.

Hamleys is de grootste speelgoedwinkel ter wereld en de oudste want bij de opening in 1760 hoopte de oprichter een plek te creëren waar kinderen uit de volwassenwereld konden wegvluchten. Deze Land van Ooit sfeer(zo, die is oud)is nu nog intact gebleven.

Met veertigduizend verschillende soorten speelgoed op zeven verdiepingen is de moderne Hamleys een toeristische trekpleister in London die Buckingham Palace en de Tower of London naar de kroon steekt. Miljoenen gezinnen gaan er elk jaar heen om iets te kopen maar ook alleen om de sfeer te proeven.

 

 

Geflankeerd door de boetieks voor volwassenen in Regent Street heeft Hamlys nog steeds iets van een schuilplaats tegen volwassenen.                                                                                  De begane grond is een tempel voor alle pluche dieren die er maar zijn-leeuwen, beren, kikkers, varkens, honden, nijlpaarden Het verklede personeel geeft demonstraties en zorgen voor een carnaval achtige sfeer.                                                                                            Als ik op een  grijze maandagochtend aankom, staat een clown uit een plastic pistool bellen te blazen naar de stoet kinderen die naar binnen gaan. Binnen laat een jonge man met een geiten sik een vliegtuigje van piepschuim als een boemerang over het publiek gaan. Iets verderop drommen kinderen rond een stalletje waar iemand anders van het personeel stapels munten onder koperen bekertjes laat verdwijnen en verschijnen.

De sfeer van verbazing en er uit stappen ,even weg van de bezorgdheid van de volwassene, vrije teugels voor de jeugd, heerst overal in de winkel-totdat je op de eerste verdieping komt………….. 

Op de eerste verdieping is de kleuterafdeling en hier is spel een serieuze zaak.                 Speelgoed dat van je oogappel een superkind beloofd te maken met merknamen als ; Brainy Baby, Clever Dogs en Amazing Baby. De sfeer is zakelijk en er heerst een ongemakkelijke stilte.

 

Er is bijna geen ontkomen aan ,de claims dat achter het meeste speelgoed de laatste technologie en het laatste hersenonderzoek belooft te zitten, zodat elk kind een vliegende start krijgt.                                                                                                                                              Wat heb je laten liggen door de Tiny Love Wonder Wheel niet te hebben aangeschaft wat hangend achter de autostoel je baby bezig houdt met een symfonie van geluiden en lichtjes MET kindvriendelijke afstandsbieding. Zo heeft Tiny Love zeven categorieën: zintuigen, grove motoriek, fijne motoriek, object herkenning, cognitie, communicatie en taal en emotionele intelligentie.                                                                                                                  Dan hadden de autoritten een ander effect achterin gehad dan afwisselend slapen en huilen.

Firma’s willen met hun woordkeus en juichende overzichten de cognitieve voordelen van elk speelgoed laten zien. Ouders lopen langs de rijen met gevoelens van schuld en paniek. Heen en weer getrokken tussen wat leuk is en speelgoed wat goed voor het brein is                “Enerzijds vind ik dat speelgoed eenvoudig moet zijn en voor het plezier, zoals wij vroeger hadden toen we opgroeiden maar anderzijds denk ik ook; er is een hoop nieuwe technologie en wetenschap in de wereld en aangezien mijn zoontje hoe dan ook speelt, waarom dan niet met speelgoed waarvan hij intelligenter wordt?”

En opeens lijkt een gewone pop ongepast

Over dat zoals wij vroeger hadden toen we opgroeiden. Hoe zit dat eigenlijk?

Kinderen hebben speelgoed gehad lang voor de geschreven geschiedenis-en veel speelgoed is in de loop van de eeuwen nauwelijks veranderd. Archeologen  die de beschaving in de Indus-vallei hebben opgegraven (Indusbeschaving was een beschaving uit de bronstijd in het in het zuiden van Azië (ca. 3200-1900 v.Chr.).Samen met die van Mesopotamië en het Oude Egypte een van de eerste hoogontwikkelde beschavingen ter wereld. )hebben karretjes gevonden en fluitjes in de vorm van vogels, van bijna vijfduizend jaar oud.

Perzische ouders gaven rond 1100 v. Chr.  hun kinderen wagens van kalksteen en houten assen.

In het oude Griekenland en Rome speelden kinderen met ballen, ratels van aardewerk, hobbelpaarden en draaitollen

Maar eerder beschavingen zijn nooit op de gedachte gekomen dat je met speelgoed betere kinderen kunt maken. Onze voorouders kochten of maakte voorwerpen om hun kinderen te vermaken en af te leiden, of ze lieten hen zelf wat maken van stokken ,stenen of wat dan ook. Het idee dat het juiste speelgoed ze mogelijk kon helpen om de juiste partij te trouwen of een plekje aan het hof te krijgen, is nooit bij je opgekomen.

In de zeventiende eeuw begon dat te veranderen

Doordat kinderen onderwerp van culturele discussie werden en doordat in Europa een speelgoed industrie opgang kwam ,ging men speelgoed beschouwen als meer dan alleen om mee te spelen. Het kon een werktuig zijn om jonge hersenen mee te prikkelen, een middel tot een doel.

Men begon met speelkaarten met het alfabet De eerste legpuzzels, die in Engeland verschenen vlak nadat Hamleys zijn winkel had geopend in 1760,werden aangeprezen als middel om geschiedenis en aardrijkskunde te onderwijzen, en bordspelletjes die beloofde het rekenen te ondersteunen, denk aan Ganzenbord.

Ik vroeg mij al af, hoe hebben we het gered

Toch is het iets van de laatste tijd om speelgoed te ontwerpen dat specifiek bedoeld is om de intelligentie  en de motorische en cognitieve vaardigheden te oefenen.                  Alhoewel de wortels van educatief speelgoed tot in de jaren twintig van de vorige eeuw reiken, begon de markt pas in de jaren negentig echt op gang te komen, zoals toen ook de prestatie druk voor kinderen in de hoogste versnelling ging.

Tegenwoordig wordt ongeveer de helft van het bedrag dat in de geïndustrialiseerde wereld aan speelgoed wordt uitgegeven gespendeerd aan voorschoolse kinderen, waarbij het grootste gedeelte daarvan wordt uitgegeven aan producten die de hersenen zouden stimuleren.

En elk kind wil speelgoed wat piept, fluit en oplicht in plaats van een bewegingsloze pop. Maar is dat wel zo? Daarover gaat het volgende blog

mail
Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

* Copy This Password *

* Type Or Paste Password Here *