#sociale steun
De veerkracht van kinderen,zelfs wanneer de omstandigheden tegenwerken weten kinderen nog te spelen.
In beschrijvingen van het Victoriaanse fabrieksleven komen kinderen voor die van hun machine wegsluipen om een balletje te trappen,verhalen te vertellen of verstoppertje te spelen.
Straatkinderen uit Fortaleza, een kustplaats het verarmde noodoosten van Brazilië, kende de typische westerse kinderjaren alleen van de televisie. De meninos de rue woonden in favelas, sloppenwijken waar voedsel schaars was en geweld elke moment kon uitbarsten. Met z’n vieren of vijven gingen ze de straat op om met schoenen te poetsen of auto’s wassen wat bij te verdienen.Doorgaans hielden deze kinderen de façade op om te verbergen dat ze eigenlijk vroegrijp en wereld moe waren.
Maar soms brak het spelinstinct er doorheen…
Ze konden plotseling hun gereedschap neerleggen om met een leeg colablikje te voetballen,of te tikkertje spelen.Ze speelde zelfs bingo met zelfgemaakte kaarten en nummerblokjes. Op dergelijke spelmomenten, zonder verantwoordelijkheden en de verwoestingen van de wereld van de volwassenen, waren de meninos het gelukkigst- toen ze zich weer herinnerde dat ze kinderen waren.
Op dit moment staat het wel vast dat spelen voor kinderen op allerlei manieren goed is. Ze creëren een fantasiewereld mee waarin de angsten te lijf kunnen gaan en volwassen rol gedrag oefenen.Alsof ze kleine wetenschappers zijn hebben kinderen een theorie van de wereld-de aarde is plat of alle mannen met baarden met een baard zijn tovenaars.
Om die theorie vervolgens te testen en bij te stellen.Door groepsspel zonder bazige volwassenen erbij leren kinderen gevoelens van anderen in te schatten en met frustratie en compromissen om te gaan die bij relaties horen. Kijk maar eens naar zes jarige die in een tuin van stokken een hut bouwen.Ze vergaren bouwmateriaal,overleggen hoe er gebouwd worden,stellen regels op,bakkeleien over wie, wat, waar neerlegt. In de vrijheid van het spel komen kinderen ook achter hun eigen sterke en zwakke kanten en hun interesses en passies.
Je kent vast wel de term Fröbelen
Friedrich Fröbel was oprichter van de eerste chreche . In 1840 werd de eerste chreche ter wereld geopend en werd Fröbel belachelijk gemaakt omdat hij dacht dat het spel een wezenlijk onderdeel uit maakte van de ontwikkeling van het kind was.Zijn boeken werden zelfs verbrand door critici.
Ook al is er tegenwoordig steun voor het belang van het spel,toch schrikken we er vaak voor terug om het helemaal vrij te laten. We willen het inperken en kwantificeren,het is onze doelstelling om het in tijdschema ’s te passen,het meer op werk te laten lijken.Daarmee is het niet gezegd dat volwassenen geen rol dienen te spelen in het kinderspel. Input van volwassenen is wezenlijk,maar vooral een klankbord of als bron van vriendelijke suggesties.Het betekent dat kleine kinderen op hun eigen manier moeten kunnen spelen.
Deze blog is gebaseerd op het boek Slow Kids van Carl Honoré
