Ineens viel alles stil,de scholen gingen dicht en veel ouders gingen thuiswerken. Dat viel vast niet altijd mee.We zullen terug kijken op een tijd voor en een tijd na Corona.
Het vraagt om een nieuw ritme.Tijd met elkaar doorbrengen en je kind weer opnieuw leren kennen.
Ik neem je even terug naar hoe het in het verleden er nog wel eens aan toeging.
Een voorbeeld is June Thorpe,ze was tien jaar evenement planner in Miami. Nadat ze op 36 jarige leeftijd was bevallen van haar dochtertje Alexia,ging ze haar moederschap te lijf alsof ze een congres aan het organiseren was.Ze maakte een rigide schema voor op de koelkast:eten,babyoga,massage en interactief spelen voor haar baby.
“Ik wil dat ze zo snel mogelijk in het ritme kwam om haar een goede start te geven”
Het probleem was het ritme.Het bleek dat het schema niet matchte met haar dochter,zo had Alexia meer tijd nodig om recht op te zitten. June voelde zich mislukt als ze andere moeders bij de koffie hoorde opscheppen over hun kinderen die zo goed sliepen,hoe vlug ze al waren gaan kruipen,hoe lekker ze het vaste voedsel wel niet vonden.Herkenbaar? June ging het moederschap als een akelig,demoraliserend en uitzichtloos karwei ervaren.
Lang tijd is het een gegeven geweest dat het belangrijk was om je kind te ondersteunen door veel en gevarieerde prikkels aan te bieden om te ontwikkeling te ondersteunen.
Carl Honoré zegt hierover:
Te veel prikkels kunnen de slaap verstoren die nodig zijn voor het verwerken van en consolideren van wat in de wakkere toestand is geleerd. Als ouders inzitten over mijlpalen,als ze geen tijd besteden aan het cultiveren van hun baby dan het te vertroetelen,kan het kind ook gespannen worden. Wanneer de hersenen van een baby veel stress hormonen als adrenaline en cortisol krijgen,kan de chemische verandering na verloop van tijd permanent worden,waardoor het lastiger wordt om te leren agressie te beheersen,en de kans op depressie toeneemt.
Maar wat is dan de beste manier om een klein kind te behandelen?
We willen het liefst een wetenschappelijk onderbouwt stap voor stap handleiding voor de eerste levensjaren maar door onze fragmentarische kennis die we als mens hebben is dat niet mogelijk. Elk kind is anders en elk gezin is anders wat maakt dat er niet één recept is voor de opvoeding van baby’s.Toch zijn er enkele richtlijnen.
Zo gedijen kinderen bij 1 op 1 interactie met veel oogcontact.Baby’s zijn gefascineerd door sterke contrasten en kleuren,precies wat een menselijk gezicht met zijn ingewikkelde landschap vol rimpels,rondingen,kloven en schaduwen te bieden heeft.
Een baby die het gezicht van zijn ouder onderzoekt en de gevoelens van expressie die erop verschijnen ontcijfert,is bezig met het neurologische equivalent van een gemiddelde work -out video van een fitness goeroe.Een elektronische gadget kan daar niet tegen op.
Als je afvraagt waarvoor mensen zulke theatrale gelaatsuitdrukkingen laten zien terwijl ze een baby vast hebben:
Een ouder kijkt het kindje aan,glimlacht,neusje geven,kietelt,spreekt woorden h-e-e-e-el langzaam uit,geeft kusjes en maakt geluidjes omdat dit in feite een rijke en stimulerende communicatie is.Dit doen we van nature en is een liefdevol onderonsje tussen ouder en kind.
Naast dan het veel plezier en verwondering brengt, levert het ook een bijdrage aan de pre frontale cortex,dit is het sociale gedeelte van de hersenen dat de empathie regelt,de zelfbeheersing en het vermogen om non verbale signalen van andere mensen te begrijpen.Precies de vaardigheden die kinderen nodig hebben om op de chreche en daarna het te redden en naar de zin te hebben.
Expert geven aan dat de vorming van een sterke band met een of meerdere verzorgers de hoeksteen is van de hele kinderlijke ontwikkeling en van alle leerprocessen daarna. Zo’n band kan kinderen voor hun leven ook immuun maken tegen stress.
Hoe het verhaal van June afliep
June kwam posten tegen van een hoop moeder die in dezelfde sleur zaten-en waarvan velen hun eigen weg waren gaan volgen. Ze begreep daaruit dat het moederschap allerlei vormen en maten heeft ,dat het volgen van andermans regels of tijdschema’s het moeizaam en frustrerend maakt en uiteindelijk de boeiendste en het dankbaarste gedeelte van ouderschap verdringt:je kind leren kennen.
Met andere woorden,je hoeft misschien niet meer naar de baby yoga te snellen of uren lang foto’s maken tot het op een fotoreportage in Mama magazine lijkt. Er is niks mis met een middag op bed of op de bank met zachte en kussens en knuffels knuffelen ,wegdoezelen en weer wakker worden.Soms ben je s’nachts vooral bezig met je kind te sussen,en ook dat is ókee.
June besefte ineens dat dat ze niet de enige was die vond dat de druk om een zogenaamde supermoeder te zijn van het moederschap een corvee taak maakte.”Ik denk dat Alexia het ook oppikte en dus pakte ik het anders aan;weg met de planning,ontwikkelingsoverzichten en de interactieve filmpjes.June begrijpt haar de stemming en behoefte van haar dochtertje nu beter zonder dat het op werk gaat lijken.
“Ze lijkt meer op haar gemak te zijn nu ik haar niet meer mijn ideaal van een baby opdring.En ik ben weer op mijn gemak nu ik niet meer hoef te voldoen aan andermans moederideaal,wat voor mij en Alexia goed is,dat is het belangrijkste”
Waar we misschien niet meer bij stilstaan… door alle ontwikkelingsschema’s,gestructureerde activiteiten en stimulerend kinderspeelgoed,dat de opvoeding klein en eenvoudig mag zijn. Met je baby in een draagzak naar een plaatselijk speelveldje of park gaan,met een speeltje knagend op een stukje brood. Dat kan heel saai en voorspelbaar overkomen maar in feite was het een wisselende omgeving waar veel te zien is en met verschillende soorten prikkels.En je hebt samen een hoop tijd om samen te zijn en elkaar te leren kennen. Een tijd waarin je echt met elkaar omgaat en elkaar leert kennen;je merkt al hun veranderingen,zelfs de kleinste,en bij elk detail van hun ontwikkeling besef je hoe fascinerend ze zijn.
Kinderspecialisten geven aan overbezorgde,ongeduldige ouders het advies: Elke baby heeft een ander ontwikkelingstempo.De vroege jaren zijn belangrijk,maar ze zijn geen wedstrijd.Besteed minder tijd aan het verrijken van je kind en meer tijd aan het te leren kennen.Minder is vaak meer voor kinderen.
Dus vertrouw op je instinct in plaats van de alfamoeder op de speelplaats na te apen.
Het volgende blog gaat over spel,je kunt m hier alvast lezen (met een interessant inkijkje hoe nu bepaald gedrag komt)
Blijf gezond en zorg goed voor elkaar
