Slow kids: Gaat er een belletje rinkelen?

De wetenschap toont aan dat een baby de krachtigste leermachine ter wereld is,nog krachtige dan een generatie geleden gedacht werd.

In de jaren 90 zag ik veel zwangere vrouwen met een ketting met belletje lopen op hun buik.Het idee van geluid van een belletje voor je baby leefde toen heel sterk.                            De onderzoeken uit deze blog zijn gebaseerd op de bevindingen van Carl Horné uit zijn boek Slow Kids en al wat ouder.                                                                                                      Wat vindt jij hiervan en weet jij wat de tegenwoordige onderzoeken aan tonen?

‘Natuurlijk, er zijn kinderen die in gezinsomstandigheden opgroeien waarin ze niet helemaal schoolrijp worden. In een belangrijk onderzoek door de Universiteit van London werden 15.500 tussen 2000 en 2002 geboren kinderen uit verschillende sociale milieus gevolgd.

Toen de kinderen drie jaar werden, lag het kroost van ouders met universitaire opleiding, en dus met meer boeken, verhalen en gesprekken in huis, tien maanden voor op de kinderen van minder opgeleide ouders wat betreft vocabulaire ,een jaar wat betreft hun begrip van vorm, omvang, kleur, letters en getallen.                                                                      Met vroege leerprogramma’s kunnen kinderen uit minder bevoorrechte gezinnen die kloof dichten.

Maar dit betekent niet dat alle anderen ook mee moeten of dat meer stimuli de basale bedrading van het brein verbeteren.

De mythe van de eerste drie jaar: een nieuw begrip van vroege hersenontwikkeling en levenslang leren is een boek geschreven door John Bruer.

Klik hier voor het boek Myth of the first three years

John Bruer wijst onmiddellijk het geloof van de hand dat meer prikkels tot een beter brein leiden.  Het idee dat je meer synapsen aanmaakt voor meer te prikkelen, dat hele idee is wetenschappelijk ongegrond

Het probleem met dit idee en soort onderzoek is dat het in de vorm van een dwingend voorschrift in de culturele bloedbaan komt: hoe meer en hoe vroeger je baby stimuleert ,des te slimmer hij /zij zal worden. En als je deze vroeger neutrale ontwikkeling niet weet uit te buiten slaat de deur naar een kansrijke toekomst op 3 jarige leeftijd met een klap dicht en kun je de universiteit wel vergeten.

Vanaf hier is het een kleine stap om met handzame luidsprekertjes  de baarmoeder te vullen met neutrale verrijkende muziek of met de L’coo Pico wandelwagen met ingebouwd iPod de baby onderweg naar liedjes te laten luisteren of naar de Chinese woordenschat, zodat het ommetje door het park een ‘multi -zintuiglijke ‘ervaring wordt.

 

 

Of deze stortvloed van stimuli ook iets uithaalt ,is minder duidelijk.                                        De laatste neuro wetenschappelijke inzichten suggereren dat alle verrijking die een mensenkind nodig heeft in alledaagse ervaring van de doorsnee baby is opgenomen-en dat een baby geen tabula rasa, een onbeschreven blad is die passief op ouderlijke invulling zit te wachten, maar dat hij/zij geprogrammeerd  is om zelf de input op te zoeken die nodig is voor de vorming van zijn/haar hersenen.

Verkeerde interpretatie van de wetenschap in combinatie met huizenhoge verwachtingen leiden tot een vruchteloze pogingen om kindjes een vreemde taal te leren.                              Door onderzoek uit de jaren negentig, dat aantoonde dat baby’s een uniek vermogen hebben om elke taal te leren, haasten ouders zich om Berlizt(organisatie met het ontwikkelen van taalvaardigheden)bandjes aan te schaffen in de hoop dat hun pasgeborenen mini -polyglotten zouden worden….Er gebeurde niks.

Waarom? Omdat kindjes een taal alleen oppakken wanneer ze regelmatig worden aangesproken door een echt persoon.                                                                                                  Uit onderzoek van een recentere datum namen kinderen die een vreemde taal  hoorden via dvd of een tweetalig speeltje, helemaal niet op, niet één woord en geen enkele klank.

En toch blijven we het proberen.

Toen onderzoekers in de afgelopen jaren negentig ontdekten dat luisteren naar Mozart bij universiteit studenten ten goede kwam aan ruimtelijk redeneren , ontstond een complete bedrijfstak uit het idee dat met piano muziek gevulde kinderkamer het brein van de baby kon versterken.                                                                                                                                      Het idee was zo aanlokkelijk dat rond de millenniumwisseling in het ziekenhuis van Georgia elke boreling naar huis ging met een cd Versterk de hersenkracht van je baby met de kracht van muziek, met werk van Bach, Haendel en Mozart.                                                    Nu nog kun je cd’s kopen met het zogenaamde Mozart -effect.

Het enige probleem is dat het Mozart effect onzin is.

In 2007 gaf het Duitse Ministerie van Wetenschappen opdracht  aan een groep experts in neurologie, psychologie, pedagogiek en filosofie om alle onderzoek naar het verschijnsel onder de loep te nemen.

Hun conclusie: luisteren naar Mozart komt inderdaad het begrip van tijd en ruimte ten goede, maar het effect houdt niet langer stand dan 20 minuten!                                  Daarnaast heeft het onderzoeksteam geen enkel bewijs gevonden voor het idee dat luisteren naar klassieke muziek ook maar enigszins ten goede komt aan de kinderhersenen.

Conclusie: om te leren ,moeten kinderen een band van vlees en bloed hebben ,geen kunstmatige prikkels.                                                                                                                            Zo heeft het mensdom met succes duizenden jaren lang kinderen kunnen opvoeden zonder elektronica en Einstein Dvd’s’

 

 

 

mail
Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

* Copy This Password *

* Type Or Paste Password Here *